MODERNISTYCZNA ARCHITEKTURA
Dopiero modernistyczna architektura lat trzydziestych przyniosła daleko idące ujednolicenie okien mieszkaniowych wpierw w Europie, obecnie zaś omal w skali światowej. Upowszechniła ona okno zbliżone do kwadratu lub leżące, bez małych podziałów, otwierane ze względów bezpieczeństwa do wewnątrz. W miarę zastępowania drewnianych skrzydeł okiennych metalowymi upowszechnia się w ostatnich latach okno obracane wokół osi poziomej lub częściej — pionowej.Ogólną tendencję przejawiającą się w przemianach form okien można by Określić tak, że tradycyjne okno, poza spełnianiem swojej głównej funkcji: oświetlenia i wietrzenia wnętrz, samo w sobie miało stanowić przedmiot zaciekawienia i wrażenia estetycznego. W ujęciu współczesnym natomiast elementy konstrukcyjne powinny być jak najmniej zauważalne. Ideałem staje się otwór równomiernie oszklony, w którym żadne widoczne części konstrukcyjne nie konkurują z widokiem i nie odbierają światła dziennego. Najlepiej ten cel można osiągnąć używając szyb podwójnych, sklejanych, z wewnętrzną próżnią (tzw. termopan), osadzonych bez ram albo w wąskich ramach z wysoko wytrzymałego metalu lub tworzywa sztucznego.